بال پرواز

این مطلب را تقدیم می کنم به آتشنشانان فدارکاری که برچهره شان اگررد سیاهی ازدود باقی، اما قلبشان از نور الهی روشن است
خداوند طبیعت را مظهر مهربانی ورحمت خود ، مهربانترین گوهره هستی آفرید .مهربانی همچون باغی پر از گل است که رایحه ی دل انگیزشان هوش را از سر می پراند، درختان سر به فلک کشیده اش نا خواسته هر زبانی را به ستایش آفریننده اش می گشاید. گیاهان همچون مخملی سبز سر تاسر خاک را فرش کرده اند آنگونه که هر رهگذری می خواهد همانند پروانه های رنگارنگ به پرواز در آید تا این همه زیبایی را نیالاید.
طبیعت رازهای زندگی را دلش نهفته وبه روشنی در اختیار ما نهاده اگربه آسمان نگاه کنی پر از ابرهایی است که همیشه لطیف وآرام در آسمان هستند ،اما برای عطش خاک ، برای لبخند گل ها با تمام وجود می گریند، ذرات خاک که به هم می پیوندند تا بذری جوانه بزند، به مورچه ها بنگرید که برای نجات مورچه ای  روی سنگی در وسط رود زنجیره تشکیل می دهند پرستو ها را ببین که باهم کوچ می کنند ،زنبورها که دسته جمعی خانه میسازند
اما در وجود همه انسانها نور الهی دمیده شده کافی است به همدیگر نگاه کنید. دوستان خود را بنگرید. این همه صداقت در چشمان دوستانتان موج می زند. این رایحه ی دل انگیز پاکی و ایمان را استشمام کنید. به روبرویتان، به بنگرید. این همه فدا کاری و زحمت با اندک چشمداشت شما را به یاد چه می اندازد؟ اینکه پاداشش احساس خوبی است که  امروز دارد
 این عظمت شما را به یاد درختان سر به فلک کشیده که بار می دهند سایه می دهند زیبایی میدهند ودر مقابل طوفان بلایا سینه سپر کرده اند نمیاندازد؟
به کسانی که دلشان می تپد برای همدردی و کمک که اینها در مکتب دوست عشق آموخته اند وهمواره به پای عشقشان سوخته اند  بنگرید با دلی مانند آبشار پاک وبا سخاوت، اری این زبان حال افرادی است که پاکی شان به سبزی مخمل گیاهان باغ است